Kartoteka osobowa polskich robotników przymusowych i osób innych narodowości zatrudnionych na terenie Brandenburgii (Crossen an der Oder - Krosno nad Odrą), Pomorza (Stettin-Szczecin, Stettin Pölitz – Szczecin Police), Turyngii (Arnstadt, pow. Schleusingen), Badenii (pow. Rastatt) – IPN BU 3150.
Zachowane karty robotników przymusowych obejmują ich dokładne dane: imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia, adres zamieszkania, imiona i daty urodzenia dzieci, adnotacje takie jak: Volksdeutsch oraz informacje
o zakazie lub zezwoleniu na pobyt, posiadaniu paszportu dla obcokrajowców bądź nansenowskiego, miejscu i okresie zatrudnienia. Kartoteka posiada wewnętrzny alfabetyczny układ z zachowanym podziałem na narodowości m.in. można odnaleźć pracowników przymusowych z Belgii, Bułgarii, Anglii, Danii, Estonii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Jugosławii, Litwy, Łotwy, Polski, Rosji, Szwajcarii, Węgier, Włoch oraz Volksdeutsch i bezpaństwowców. Kartoteka liczy 0,25 m.b. i obejmuje lata 1939-1945.
Wiele z zachowanych kart robotników przymusowych zawiera wpisy z pobytu i pracy w obozie Pommernlager-Pölitz. Mieścił się on przy zakładach produkcji benzyny syntetycznej „Hydrierwerke A.G.” w Policach, które dostarczały surowca na rzecz niemieckich działań wojennych. Obóz został założony w 1940 r. i początkowo nosił nazwę Baurat Schröderlager. W 1940 r. zajmował 10 baraków, a już w 1944 r. obóz powiększył się do 52 budynków przystosowanych do zamieszkania. W obozie przebywali Polacy przywiezieni w marcu 1940 r. z Łodzi, Bydgoszczy i Torunia oraz jeńcy wojenni: Belgowie, Holendrzy, Francuzi i Rosjanie. W 1943 r. obóz zasilił nowy transport robotników przymusowych oraz internowanych włoskich jeńców wojennych, zaś w 1944 r. trafiło tu również 500 osób z Powstania Warszawskiego. W latach 1944-1945 Pommernlager-Pölitz był celem bombardowań aliantów w ramach operacji „Synteza”, w której brali udział również polscy piloci z 300 Dywizjonu Bombowego „Ziemi Mazowieckiej". W wyniku nalotów obóz został niemalże doszczętnie zniszczony. Ostateczna likwidacja obozu nastąpiła 24 III1945 r.