Franciszek Czaplicki urodził się 8 grudnia 1907 roku w Krajewie-Darmopychach w dzisiejszym powiecie przasnyskim w województwie mazowieckim. Był trzecim z siedmiorga dzieci Ludwika i Tekli z Cza rzastych małżonków Czaplickich. Jego rodzice trudnili się uprawą własnego, wówczas ponad 10 hektarowego gospodarstwa rolnego. Franciszek wraz z rodzeństwem od najmłodszych lat pomagał w pracy na roli. W latach 20. XX w. przeniósł się do Warszawy i rozpoczął pracę w Poczcie Polskiej. Prawdopodobnie w stolicy poznał swoją przyszłą żonę – Stefanię Najdzik. Para zawarła związek małżeński w kościele Matki Boskiej Loretańskiej na warszawskiej Pradze w 1930 roku. W 1935 roku młodzi małżonkowie wraz z dwoma synami – Tadeuszem i Jerzym, przenoszą się do Ząbek pod Warszawą. Franciszek Czaplicki aż do wybuchu II wojny światowej pracował tam jako listonosz.
Losy wojenne Franciszka Czaplickiego nie są dokładnie znane. Pozostał on w Ząbkach, podczas gdy reszta rodziny schroniła się u krewnych na wsi. Prawdopodobnie angażował się w działalność konspiracyjną. W czasie Powstania Warszawskiego został aresztowany przez gestapo i osadzony w niemieckim obozie przejściowym w Pruszkowie. 31 sierpnia 1944 r. został wysłany do obozu koncentracyjnego KL Stutthof, gdzie otrzymał nr 77129, następnie na początku września 1944 r. został przeniesiony do KL Neuengamme w Hamburgu, gdzie przydzielono mu numer obozowy więźnia 46507 i skierowano do ciężkiej pracy przymusowej. Niestety nie doczekał wyzwolenia, zmarł 12 listopada 1944 r. w podobozie Hamburg-Fuhlsbüttel. Został pochowany na miejscowym cmentarzu w Hamburgu, gdzie do dziś znajduje się jego grób.