August Agbola O'Brown w wieku 20 lat opuścił dom i udał się w tułaczkę w poszukiwaniu lepszego życia. Pracował jako muzyk w Anglii, Niemczech i Francji. 21 lutego 1922 r. przybył do Warszawy i rozpoczął pracę w hotelu Bristol. Następnie w 1927 r. przeprowadził się do Krakowa, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Zofię Pyk. Z Zofią miał dwóch synów Ryszarda i Aleksandra. W 1932 r. postanowił powrócić do stolicy i do wybuchu II wojny światowej pracował w Filharmonii. W okresie
okupacji zajmował się handlem, udzielaniem korepetycji, a także włączył się w działalność podziemną ZWZ AK, zajmując się pomocą dla społeczności żydowskiej. August brał udział w Powstaniu Warszawskim, w szeregach Armii Krajowej - I Obwód "Radwan" - Podobwód "Sławbor" - batalion "Iwo". Jego dalsze losy powstańcze nie są jasne. Według zapytania skierowanego w 1965 r. przez Foreign Office in London do Międzynarodowej Służby Poszukiwawczej w Bad Arolsen miał od 10 października 1944 r. przebywać w Pruszkowie, a następnie w Radomsku.
Po zakończeniu wojny powrócił do Warszawy, gdzie grał muzykę jazz w różnych hotelach i zakładach gastronomicznych m.in. „Bristol”, „Europa”, „Polonia”, „Stolica”. Od 1949 r. był zatrudniony również w Wydziale Kultury i Sztuki Zarządu Miejskiego w Warszawie. Jego atutem była znajomość pięciu języków: angielski, francuski, niemiecki, włoski i polski. W 1953 r. ożenił się po raz drugi z Olgą Miechowicz. Jego pierwsza żona Zofia Pyk została uznana przez Sąd Wojewódzki w 1949 r. za zmarłą w wyniku działań wojennych. W 1955 r. referent w Biurze Rejestracji Cudzoziemców w jego charakterystyce podał: „Pet. [Petent] jest inteligentny, rozmowny, ubiera się dość przyzwoicie (…)”. Na swoim koncie artystycznym ma również udział w filmie reż. Wandy Jakubowskiej „Żołnierz zwycięstwa”. W 1958 r. postanowił wyemigrować z rodziną do Wielkiej Brytanii. Zmarł 8 września 1976 r., a jego grób znajduje się w Hampstead Cemetery w Londynie.