Wanda Czarnecka-Minkiewicz urodziła się 9 listopada 1921 r. w Białymstoku. Miała 23 lata, gdy w kwietniu 1945 r., za namową koleżanki, Alicji Trojanowskiej, wstąpiła w szeregi 5. Wileńskiej Brygady AK. W konspiracji nosiła imię: „Danuta”.
W oddziale, operującym głównie na terenie Podlasia, pełniła funkcję sanitariuszki oraz łączniczki pomiędzy ppor. Lucjanem Minkiewiczem ps. „Wiktor” a mjr. Zygmuntem Szendzielarzem ps. „Łupaszka”.
Między „Wandą” a „Wiktorem” narodziło się uczucie. Młodzi wzięli ślub 25 listopada 1945 r. w miejscowości Pobikry. We wrześniu 1946 r. na świat przyszedł ich syn Andrzej. W październiku małżonkowie otrzymali od mjr. Szendzielarza urlop, m.in. ze względu na stan zdrowia „Wiktora”. Rodzina Minkiewiczów mieszkała w Zakopanem, Krakowie oraz Wrocławiu. Tu, w stolicy Dolnego Śląska, „Danka” pracowała w dziale transportu Centrali Rybnej. Małżonkowie próbowali wieść normalne życie, jednak władze komunistyczne nie zapomniały o ich działalności w oddziale „Łupaszki”. Bezpieka przygotowała tajną operację oznaczoną kryptonimem „Akcja X”, która była wymierzona przeciwko Wileńskiemu Okręgowi AK. Wówczas cudem uniknęli aresztowania. Jednak spokój nie trwał długo.
1 lipca 1948 r. Wanda oraz jej mąż zostali aresztowani w Krakowie. „Danuta” spodziewała się wówczas drugiego dziecka. Syn Andrzej trafił do domu dziecka, potem opiekę nad chłopcem przejął brat Lucjana. Śledztwo przeciwko małżonkom toczyło się w Warszawie. W czasie pobytu w więzieniu, 7 listopada 1948 r., Wanda Minkiewicz urodziła córkę Ewę, która po sześciu miesiącach została oddana pod opiekę ciotki Weroniki Bajer. 2 listopada 1950 r. „Danuta” została skazana przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę 12 lat pozbawienia wolności, 5 lat pozbawienia praw publicznych i przepadek mienia, natomiast jej mąż – na karę śmierci (wyrok wykonano 8 lutego 1951 r. w więzieniu na Mokotowie w Warszawie). Wanda Minkiewicz przebywała kolejno w więzieniach: w Grudziądzu, Fordonie oraz Inowrocławiu. Wyszła na wolność na mocy amnestii w 1956 r. Miała wówczas 35 lat, jednak lata spędzone w więzieniu pozostawiły trwały uszczerbek na jej zdrowiu. Odnalazła córkę Ewę i obie zamieszkały w Gdańsku. Po opuszczeniu więzienia nadal była szykanowana za działalność w podziemiu niepodległościowym, m.in. z tego powodu zwalniano ją z pracy.
Zdjęcie sygnalityczne Wandy Minkiewicz ps. „Danka”, 1948 r. (fot. z zasobu IPN, sygn. IPNBU-11-1-25-1)
W 1987 r. Wanda Minkiewicz doznała wylewu. Opiekę nad schorowaną kobietą sprawowała jej córka. „Danuta” zmarła w grudniu 2001 r. W latach 90. ubiegłego wieku Wanda Minkiewicz i jej maż Lucjan zostali zrehabilitowani. W 2007 r. pośmiertnie została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.